ေအးခ်မ္းပါေစ ဖားစည္ေျမ............... ~ အလြမ္းခရီးသည္မွႀကိဳဆိုပါ၏

ေနာက္ဆံုး လက္က်န္ ေခါက္ထားသည့္ အက်ီ ၤေလးကို အိတ္ထဲ ထိုးထည့္အျပီး ဖြင့္ဟေနသည့္ ခရီးေဆာင္အိတ္ကို သူမ ဇစ္ဆြဲ ပိတ္လိုက္သည္..။ သူမ ကိုယ္သင္းရနံ႕ေလး စြဲက်န္ေနေသးသည္ အခန္းေလးအား ပတ္ပတ္လည္ ေဝ့ႀကည့္လိုက္ျပီး ရင္ထဲ လြမ္းသလိုလို ။ ယခု ထက္တုိင္ ဖြင့္ထားခဲ့မိေသာ ျပတင္းေပါက္ေလး ပိတ္ဖို႕ က်န္ေနေသးတာကို ေတြ႕မိ၍  ျပတင္းတံခါးဆီသိုက ေလွ်ာက္ခဲ့မိျပီး တံခါးရြက္ေတြ ဆီလက္က အလွမ္း........


အိုးး လွပလြန္းတဲ့ ပန္ျခံႀကီးထဲမွာ လိပ္ျပာေလးေတြက ေတာင္ပံခတ္လို႕ ပန္းပြင့္ေလးေတြနားမွာ လူးလြန္႕ ပ်ံသန္းလို႕ေနသည္။ အနက္ေရာင္ ပိန္းပိန္းထေနေသာ ပိတုန္းတို႕ကလဲ တစ္ဝဲလဲလဲ။ ပ်ားေတြကလဲ တစ္ရစ္ဝဲဝဲ။


သူမ ေတြးေတာေနမိသည္။ ပန္းဝတ္ရည္တို႕ကို စုပ္ယူသူျခင္း အတူတူ ဘာေႀကာင့္မ်ား ပ်ားနွင့္ ပိတုန္းက အဆိပ္ေတြ လွိဳင္ထေနျပီး လိပ္ျပာေလးေတြက အျပစ္ကင္းစင္ေနရတာလဲ။ ဒီဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ တူတူႀကီးျပင္း ၊ဒီဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ ပန္းဝတ္ရည္ေတြကို တူတူစားသံုးေနျပီး ဘာေၾကာင့္မ်ား ကြာျခားမွဳေတြ ျဖစ္ေပၚေနရတာလဲ။ ပန္းတစ္ပြင့္ျခင္းစီရဲ႕ ဝတ္ရည္ကို တူတူစုပ္ယူေနႀကျပီး ပ်ားနဲ႕ ပိတုန္း အဆိပ္ျပင္းေနပံုကို အရိုးခံ ပန္းပြင့္ေလးမွ သိပါေလစ။


ဟူး ..... သူမ ဘာေတြ ေတြးေနမိပါလိမ့္။ ခုခ်ိန္မွာ အေတြးယဥ္ေၾကာထဲေမွ်ာေနရမည့္အခ်ိန္မဟုတ္ေသးပါ။ ယခု လက္ရွိ အခ်ိန္က သူမ ထိုေနရာမွ စြန္႕ခြာရမည္ပင္ ။ 


ထုိေနရာေလးသည္ သူမ ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ေနရာ။ ပန္းေပါင္းစံု ဖူးပြင့္၍ ေက်းငွက္တို႕ သံစံု ေတးသီက်ဴးရာေနရာ။ ေတာင္ညိဳေတာင္တန္းၾကားတြင္ အုပ္ဆိုင္းစြာ တည္ရွိ၍ ေအးခ်မ္းလွ်က္ ရွိေသာ ေနရာ။ သူမ အဆင္မေျပမွဳေတြနွင့္ ႀကံဳလာတိုင္းမွာ ထိုေနရာေလးမွာ သူမ တိတ္တဆိတ္ လာေရာက္ ပုန္းေအာင္း ေနထို္င္ေလ့ရွိသည္။ စိတ္ညစ္ညဴးမွဳေတြ မ်ားလာတုိင္း ထိုေနရာေလးသို လာေရာက္၍ သူမ၏ စိတ္ဖိဆီးမွဳကို ေျဖေဖ်ာက္ေလ့ရွိသည္။ ထိုေနရာေလးသည္ သူမ၏ တစ္ခုတည္းေသာ နားခိုရာ စိတ္ေျဖေဖ်ာက္ရာေနရာ။သူမ ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ေမြးရပ္ေျမမွ အိမ္နွင့္ျခံ။


ေတာမွာ ေမြးသည့္သူမ မွိဳင္းညိဳ႕ညိဳ႕ေတာင္းတန္းေတြကို ခ်စ္သည္။ပန္းေပါင္းစံု ဖူးပြင့္ေနေသာ ဥယ်ာဥ္ကို သူမခ်စ္သည္။ထိုေတာင္တန္း ထိုဥယ်ာဥ္တို႕မွ ျဖတ္သန္းတို႕မွ ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာေသာ ေလေတြကို သူမျမတ္နိုးသည္။ သို႔ေပမဲ့ သူမ ထိုေနရာေလးမွာ ၾကာၾကာေနလို႕ မျဖစ္။ မာယာေတြ အေထြေထြဖံုးတဲ့ လူသားဆန္ဆန္ ပတ္ဝန္းက်င္ထဲ ျပန္လည္ဝင္ရာက္ရအံုးမည္။ 


သူမရင္မွာ ခိုေအာင္းေနတဲ့ ဝမ္းနည္းအားငယ္မွဳကို ဖံုး လို႕ ေပါ့ပါးျမဴးၾကြတဲ့ ငွက္ေမြးေလးတစ္ေခ်ာင္းလို ေလမွာ ဝဲပ်ံေနတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ ျမဴးႀကြေနတဲ့ သ႑န္လုပ္သရုပ္ကို ေဖာ္ၾကဴးရအံုးမည္။ ရင္ထဲက ငိုခ်င္းကို ကြယ္ဝွက္ ျပံဳးတစ္လွည့္ ရယ္တစ္လွည့္ မ်က္နွာနွင့္ ဟန္ေဆာင္ရေပအံုးမည္ ။ အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ သူမသည္ ပူပင္မွဳေတြ ကင္းသည့္ မင္းသမီး။ ဒရိုက္တာ ေတြရဲ႕ ခိုင္းေစခ်က္ေအာင္မွာ ရင္ထဲက ဆႏၵေတြ သိုဝွက္ မာယာျပံဳးေတြနွင့္ ျပံဳးျပရေပအံုးမည္။


လက္ရွိ အနုပညာေလာကရဲ႕ ေခတ္သရုပ္ သရုပ္ေဆာင္ျခင္းအတတ္ထက္ ခႏၶာျပအလွကို ရွိဳက္ႀကီးရွိဳက္ငယ္ အသြယ္သြယ္ ေကာက္ေၾကာင္းေတြပင့္ကာျပရင္း ဟိုေဖာ္ဒီေဖာ္ အလွနွင့္ သူမ ေရွ႕ဆက္ရပါအံုးမည္။ အမ်ားသူငွာ မိုးခါးေရ ေသာက္ေနခ်ိန္ ေရငတ္ေနသည့္ သူမ ထိုမိုးခါးေရကို မခ်ိမဆန္႕ ေသာက္ရေပအံုးမည္။


တစ္ခါတစ္ရံ သူမကိုယ္ သူမ လြန္စြာ ရွက္ရြံမိသည္။ သူမကို ခ်စ္ေသာ ပရိသတ္တို႕အား ရင္ထဲမွ ႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းပန္၍ သူမခႏၶာကိုခ်စ္ေသာ ပုရိသတ္မုဆိုးတို႕ရဲ႕ အလွ်ံညီညီ မီးေတာက္ေတြထဲ သူကိုယ္ကိုယ္ သူမ ထိုးေကၽြးခဲ့ရသည္။ 


ဘယ္သူမျပဳ မိမိမွဳ။ သူမခ်စ္တာ အနုပညာ။ သို႕ေသာ္ ထိုအနုပညာအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့ရသည့္ အရင္းအနွီက အရွက္မဲ့ မ်က္နွာေပးနွင့္ခႏၶာအလွ။ အသိုင္းအဝန္းမဲ့ သူမအတြက္ ထိုသူတို႕ ေျပာေသာ ဒါဟာ အနုပညာဆိုတဲ့ စကားလံုးေအာက္ သရုပ္က လိုက္ရင္းအခ်ိဳးအဆစ္ ထုတ္ျပခဲ့ရသည္။
သူမ ရင္ထဲ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ခ်င္ေနသည့္ ဆႏၶတစ္ခုမွာ သူမရဲ႕ ဗီဇ သူမရဲ႕ ေမြးရာပါ ဝါသနာေတြႏွင့္ တကယ့္သရုပ္ေဖာ္ သရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ဘဝပါ။ အေဖာ္အခၽြတ္ မပါသည့္သဘာဝ ပီျပင္ သရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ပါ။ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း မျဖစ္ရေသးသည့္ သူမလို အနုပညာလမ္းခရီးကို စမ္းတဝါးဝါး ေလွ်ာက္ေနရေသးသည့္ ေခတ္သစ္ မင္းသမီးတစ္ေယာက္အဖို႕ က်ရာေနရာကို သရုပ္ေဆာင္ ေစညႊန္ခ်က္ေတြအတိုင္း ေကာက္ကာ ေကြးလို႕ ခႏၶာအလွ ျပကာေနရအံုးမည္။ 


သရုပ္ေဆာင္နွင့္ သရုပ္ျပ မွားယြင္းေနသည့္ အသိုင္းအဝန္း တစ္ခုထဲ သူမ ဝင္ေရာက္ခဲ့မိသည္လား။ ယဥ္ေက်းမွဳကို ျမတ္နိုးေနသည့္ ပရိသတ္ကို ရင္ထဲ တိုးတိတ္စြာေတာင္းပန္ရင္း သူမရင္ထဲမွ တီးတိုးဆႏၵတစ္ခုကေတာ့
“တစ္ေန႕ သူမ စစ္မွန္ေသာ သရုပ္ေဆာင္အျဖစ္နွင့္ ျပည္သူေတြၾကားထဲ ထိုးေဖာက္ခြင့္ ရလိုပါ၏ ။ သူမ၏ ကိုယ္တြင္းမွာ ကိန္းေအာင္ေနေသာ ပီျပင္သည့္ အနုပညာသရုပ္ ဖန္တီးကာ ျပခြင့္ရွိပါေစ ” ။
ခုေတာ့ နာမည္ေလး တစ္ခုရဖို႕ ေစခိုင္းသူတို႕ရဲ႕ ေနာက္က လိုက္ရင္း မတင့္မတယ္ သရုပ္ေဆာင္ရေပအံုးမည္။ စိတ္ေတြ မြန္းၾကပ္လာတဲ့ အခါ သူမအတြက္ အလံုျခံဳဆံုး သူမ ပိုင္ဆိုင္ရာေျမေလးမွာ ခုလိုလာေရာက္ပုန္းေအာင္ အားသစ္ေတြေမြးရင္း ေနာက္တစ္ေန႕ အတြက္ မ်က္ႏွာေျပာင္ တိုက္ရေပအံုးမည္။ 


ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခြင့္မရေသးသည့္ ဘဝမွာ ဆႏၵကို သိမ္းကာ ထုတ္ပိုး ဘဝသရုပ္ ျပကာ ေနရအံုးမည္။
ခြင့္လြတ္ၾကပါ ကၽြန္မကို ခ်စ္ေသာ ျပည္သူ။

တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ ရင္ထဲ အခ်စ္ေရာက္လာတာဟာ ေသာကေတြကို အခမဲ့ ဝင္ယူမိတာလားလို႕ေတာင္ ဆိုရမလိုပင္။ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု အျပစ္ရွာတတ္တဲ့ ခ်စ္သူ “ကို”ေၾကာင့္ေပ်ာ္ရႊင္ရသည့္ အခ်ိန္ထက္ နာက်င္စြာ ငိုေၾကြးေနရသည့္ အခ်ိန္ေတြက ပိုမ်ားေနသလိုပင္ ။ အထူးသျဖစ္ “ကို ”သည္ ကၽြန္မနားက စြန္႕ခြာျပီး ဌာနီကို ျပန္သြားခဲ့သည့္ ေနာက္ပိုင္း သူ၏ ျငဴစူမွဳမ်ား စကားနာထိုးမွဳမ်ားက ေန႕တိုင္းလိုပင္။တစ္ခ်ိန္က တစ္နိုင္ငံထဲ အတူ ေနခဲ့သည့္ ကာလေလးေတြမွ ႀကင္နာျခင္းေတြကို သတိအရသား။ ခုေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲံသည့္ သူမကို “ကို” စိတ္မခ်ေတာ့ဘူးတဲ့ ။


Gtalk လို ေနရာမ်ိဳးမွာ ဆံုမိလွ်င္ပင္ သူမ အရင္ေခၚမွ ။ သူမမွ စတင္မေခၚမိလွ်င္ မေခၚလို႕ ဆိုျပီး ျပစ္တင္စကားဆိုကာ ရန္လုပ္သည္ ။ အနည္းဆံုး တစ္ပတ္ တစ္ႀကိမ္(သို႕) ႏွစ္ႀကိမ္ ဖုန္းမေခၚမိလွ်င္ ျပစ္တင္စကားဆိုကာ စကားမ်ားရျမဲ ။ေရေျမျခားမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ရပ္တည္ေနရတဲ့ သူမအတြက္ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ့္ရဲ႕ စကားသံမ်ားက သူမ သိကၡာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထိပါးလို႕ ရင္မွာ နာက်င္ျခင္း တစ္ခ်ိဳ႕ ရုိက္သြင္းေလ့ရွိခဲ့သည္ ။


သို႕ေသာ္ သူမ “ကို” ကိုအရမ္းခ်စ္ပါ၏ ။ေရေျမျခားမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ရပ္တည္က်န္ခဲ့တဲ့ သူမကို စိတ္မခ်၍ ေျပာေနျခင္းဟုသာ ေတြး၍ ေျဖသိမ့္ခဲ့ရသည္က အႀကိမ္ႀကိမ္။ သိုေပမဲ့ ဘာမဟုတ္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားေန႕ စကားမ်ားေနရသည့္ အျဖစ္ကိုလဲ သူမ ျငီးေငြ႕လာျပီ။ ထံုးစံအတိုင္း ညကလဲ “ကို”နွင့္ စကားမ်ားအျပီး တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ အိပ္စက္ညေတြ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ရျပီ ။ ကၽြန္မကို ခ်စ္တဲ့ “ကို” ဘာေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲသြားရတာလဲ ။ညကဝမ္းနည္းျခင္းအရွိန္ ယေန႕ထက္တိုင္ေအာင္ မကုန္ေသးေတာ့ အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့လဲ မေပ်ာ္ရႊင္မိ ။


ခ်ိနဲ႕နဲ႕ နွလံုးသားနွင့္ ညွိဳးႏြမ္းႏြမ္းမ်က္နွာ ငိုင္ကာေငးလို႕ အလုပ္ထဲမွာ စိတ္မပါ။


“ေမ”
ရုတ္တရက္ ေခၚသံေၾကာင့္ ေမာ့ကာႀကည့္လိုက္ေတာ့ အလုပ္ထဲက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ “ဘန္း” ရဲ႕ မ်က္နွာကိုေတြ႕လိုက္သည္။
“ေဆာရီး ဘန္း ။ေစာက မေတြ႕လိုက္မိဘူး”
“ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ေနတာၾကာျပီး။ေမ တစ္ခုခု ကို ဝမ္းနည္းေနတာလား”
“အင္း ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ဒီလိုပါပဲ”
“ဘန္း”ရဲ႕ အေမးကို ကၽြန္မ ေကြ႕ဝွိဳက္ေရွာင္ကာေနလိုက္သည္။ အမွန္ကိုေတာ့ မေျပာခ်င္ပါ။ ကိုယ့္နွလံုးသားေရးရာကို အလုပ္ထဲထိ ယူလာလို႕ မျဖစ္။ “ဘန္း”ကသာဆက္၍
“ေမ အိမ္ကို သတိရေနတာလား ။အိမ္နဲ႕ စကားေျပာခ်င္လား ။ စကားေျပာခ်င္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကူညီပါ့မယ္”
“ေက်းဇူးပါ ဘန္း။ ခုေတာ့ မလိုေသးဘူး”
“ok လိုတဲ့ အခ်ိန္သာ ေျပာလိုက္ အဆင္သင့္ပဲေနာ္”
ကၽြန္မတို႕ရံုးမွာ ကၽြန္မတို႕လို အျခားဌာနမွ လူမ်ားသည္ Gmail, Gtalk,skype,VZO,ကို ရံုးခ်ိန္တြင္း သံုးခြင့္မရွိပါ။ ဘန္း တို႕လို ITဌာနက လူေတြသာ သံုးခြင့္ရွိတာေၾကာင့္ ကၽြန္မလိုအပ္ရင္ ကူညီမယ္လို႕ ဘန္းက ဆိုျခင္းသာ ျဖစ္သည္။




သို႕ေပမဲ့ ကၽြန္မ ဘန္းရဲ႕ အကူအညီကို မလိုခ်င္ပါ။ ဘန္း ႏွင့္ ကၽြန္မသည္ တစ္ရံုးထဲတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည္မို႕ ေန႕စဥ္ ျမင္ေတြ႕ေနၾက။ ထို႕ျပင္ ဘန္း ရဲ႕ မ်က္နွာျပင္ေပၚမွာ ျဖတ္ေျပးေနေသာ ေရာင္စဥ္ တစ္ခ်ိဳ႕နွင့္ ကၽြန္မအေပၚ သက္ေရာက္မွဳတစ္ခ်ိဳ႕ကို ဘန္းရဲ႕ အမူအယာ ဂရုတစ္စိုက္ ရွိမွဳေတြမွ ျမင္ေတြ႕ေနရျမဲမို႕ ဘန္းကို ကၽြန္မ ေရွာင္ေလ့ရွိသည္။ ကၽြန္မမွာ ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္ရသည့္ “ကို” ရွိသည္ေလ ။




*~*~*~*~*~*~*~&&&&*~*~*~*~*~*~*~*




“Surprise !!! ”
ရုတ္တရက္  ဘန္း ရဲ႕ ေအာ္သံ တစ္ခုနွင့္ မ်က္လံုး ေရွ႕ ေရာက္လာည္ အျဖဴေရာင္ လီလီပြင့္ ေတြကို ထုပ္ပိုးထားသည့္ ပန္းစီးတစ္စီးေႀကာင့္ ကၽြန္မ အံ့အားတစ္သင့္ ဘန္း ရဲ႕ မ်က္နွာကို ေမာ့ႀကည့္လိုက္မိသည္ ။


“ယူေလ ေမ ။ဒါ ေမ့အတြက္ပါ ။ ေမ့ကို ခုတစ္ေလာ ၾကည့္ရတာ ေငးေငးငိုင္ငိုင္နဲ႕ ။ တစ္ခုခုကို အဆင္မေျပလို႕ ဝမ္းနည္းေနသလိုပဲ။ ေမ့စိတ္ ခံစားမွဳေတြ သက္သာေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ေဆာင္ပါ”
“ဘန္းရဲ႕ ဂရုဏာ အတြက္ ေက်းဇူးပါ ဘန္း”
လို႕ ဘန္းေပးတဲ့ ပန္းစည္းေလးကို လွမ္းယူရင္း ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ဘန္းက သူ႕ ထံုးစမ္းအတိုင္း ခပ္ျပံဳးျပံဳးနွင့္
“ ေသခ်ာတာေပါ့”


ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္း ျပန္ကာေျပာရင္ ကၽြန္မမ်က္လံုးကို ခပ္စိုက္စိုက္ၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ စိတ္တြင္းကို ထြင္းေဖာက္နိုင္သည့္ အႀကည့္တစ္ခ်က္ျဖစ္ လွမ္းႀကည့္ကာ နွစ္သိမ့္ျပံဳးနွင့္ ျပံဳးကာ ျပရင္း သူ႕လက္နွင့္ အလွမ္းမွီသည့္ ကၽြန္မ ပုခံုးသား တစ္ဖက္ကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ လွမ္းကာ ပုတ္ရင္း နွစ္သိမ့္ေပးေနသည္။


“ေမ ဝမ္းနည္းစရာေတြ ရင္ထဲမွာ မထားနဲ႕ေနာ္ ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနသိလား ။ ကၽြန္ေတာ္ ေမ ျပံဳးေနတာကိုပဲ ျမင္ခ်င္တယ္ ။ ပါးခ်ိဳင့္တစ္ဖက္နဲ႕ မ်က္လံုးေလးေတြပါ လိုက္ျပံဳးတဲ့ ေမ့ရဲ႕ အရင္လို အျပံဳးေလးေတြကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ခ်င္တယ္ ။ အခက္အခဲရွိရင္ အားမနာတမ္းေျပာပါ”
“ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါ ဘန္း”
ခ်စ္သူ ေႀကာင့္ စိတ္ညစ္ေနသည့္ ေမ့ကို အၾကင္နာေတြ မျပပါနဲ႕ ဘန္း ရယ္။ ေမ “ကို႕” ကို အရမ္းခ်စ္တာပါ ။ေမ စိတ္ညစ္ေနတာ ေမ့ ခ်စ္သူေၾကာင့္ပါဆိုရင္ ဘန္း ေမ့ကို ဒီလို နွစ္သိမ့္ နိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး ။




*~*~*~*~*~*~*~&&&&*~*~*~*~*~*~*~*


ဖုန္း massage တစ္ခုဝင္လာသည့္ အသံေၾကာင့္ ဖုန္းကို လွမ္းယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဒီအခ်ိန္ ေရာက္လာတတ္သည့္ ဘန္း ရဲ႕ massage က အခန္႕သား။


“ေဟးးး ေမ..ေန႕လည္စာ စားခ်ိန္ ။ဆင္းခဲ့ေတာ့ ။ ကင္တန္းမွာ ေစာင့္ေနတယ္ေနာ္”
သက္မ ေမာကို ခ်ရင္း နာရီကို ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေနလည္စာ စားခ်ိန္။ ဒါေပမဲ့  ကၽြန္မ ေအာက္ကို မဆင္းခဲ့ပါ ။ ဘမ္းနဲ႕ အခ်ိန္ျပည့္ အတူရွိမေနခ်င္ပါ။ သဝန္တိုတတ္တဲ့ ကိုသာ သိရင္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ သဝန္တိုမွဳေတြနဲ႕ ေအးခ်မ္းနိုင္မည္မထင္ ။ ကၽြန္မကိုလဲ ျပစ္တင္စူပူေနလိမ့္မည္။


“ကို” စိတ္မခ်နိုင္သည့္ အျပဳအမူ မ်ိဳး ”ကို႕”ေနာက္ကြယ္ “ကို”မျမင္ရသည့္ အေျခအေနတြင္ ျဖစ္ပါေစ တစိမ္းေယာက်ၤားတစ္ေယာက္နွင့္ မေနခ်င္ပါ ။


“ေမ”
ေခၚသံ တစ္ခုေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဘန္း ။ သူ႕ရဲ႕ ျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳ မ်က္နွာေလးက အနည္းငယ္ အုပ္မွိဳင္းလို႕ ။
“ေမ ေန႕လည္စာ ဆင္းမစားလို႕ ဗိုက္ဆာေနမွာဆိုးလို႕ ဝယ္ခဲ့ေပးတာ ။ ဆာတဲ့ အခ်ိန္ စားလိုက္ေနာ္”
သက္ျပင္းကို မသိမသာ ခိုးရွိဳက္ရင္း
“ေက်းဇူး ဘန္း”
လို႕ တိုးဖြဖြ ျပန္ေျပာလိုက္မိသည္ ။
“ေမ ညေန ရံုးဆင္းရင္ အတူျပန္ရေအာင္ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ပို႕ေပးမယ္”
“ေမ OT လုပ္ရမယ္ ထင္တယ္ ဘန္း ။ အလုပ္ေတြ မျပီးေသးဘူး”
“ဪ OK ေလ ေနာက္ေန႕ ေတြ႕ၾကတာေပါ့”
ေက်ာခိုင္းသြားတဲ့ ဘန္း ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း သူမအေပၚညွာတာသည့္ ဘန္း ကို စိတ္ထဲမွ တိုးတိတ္စြာ ေတာင္းပန္လိုက္မိသည့္။
ထိုေန႕က ရံုးဆင္းခ်ိန္ ဘန္း ကို ေရွာင္ခ်င္သည္နွင့္ မရွိသည့္ အလုပ္ေတြကို ရွာၾကံကာ လုပ္ရင္း ထိုေန႕ညက မိုးခ်ဳပ္မွာ အိမ္ကို ျပန္ျဖစ္ခဲ့သည္။အိမ္ျပန္ေနာက္က်တဲ့ သူမအတြက္ ေဒါသနွင့္ ေစာင့္ႀကိဳေနသူက မည္သူရွိမည္နည္း။ ကၽြန္မရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ”ကို”ေပါ့။
အိမ္ကိုအေရာက္ ကိုနွင့္ ေတြ႕ေနၾက အခ်ိန္ေလး ေနာက္က်ေနျပီးအသိနွင့္ အဝတ္ေတာင္ မလဲနိုင္ပဲ ဂ်ီေတာ့ေလးလွမ္းကာ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ေထာက္ေထာက္ တက္လာေနေသာ စာမ်ားမွ ျငဴစူသံမ်ား။


“ဘယ္သူနွင့္ ဘယ္သြားေနတာလဲ ၊ ဘယ္သေဝထိုးေနတာလဲ၊ ဒီမွာ ေစာင့္ေနတာၾကာျပီး မသိဘူးလား စသည္ျဖစ္ စံုကာေနလို႕။
“ေမ ခုမွ ရံုးက ျပန္ေရာက္တာပါ ကို”
“ခုခ်ိန္မွ ျပန္ေရာက္ရေအာင္ ဘယ္သြားေနလို႕လဲ. ဒါရံုးခ်ိန္မွ မဟုတ္တာ”
မဆံုးနိုင္ေသာ ကိုရဲ႕ ဆူပူမွဳေတြကို နားေထာင္ရင္း အပ္ေၾကာင္းထပ္ မရိုးနိုင္သည့္ စကားလံုေတြကို ျပန္လည္ေျဖရွင္းရင္း ပင္ပမ္းလာသည့္ သူမအတြက္အတြက္ မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ညေလး တစ္ည ကုန္ဆံုးရျပန္ပါျပီ။ “ကို” သူမကို ခ်စ္တာ သူမ သိပါသည္။ ခ်စ္လြန္းလို႕ သဝန္တို စိတ္မခ်နိုင္ ပူပင္ေနတာကို သိပါသည္။ သို႕ေပမဲ့ အနာဂတ္အတြက္ သူမ ၾကိဳးစားရအံုးမည္။ ခုခ်ိန္ ျပန္လို႕ မျဖစ္ေသး။




*~*~*~*~*~*~*~&&&&*~*~*~*~*~*~*~*




“ေမ”
ရေနက်  BVLGARI  ေရေမႊးရနံ႕ နွင့္ ေခၚသံတစ္ခုေၾကာင့္ ေမာ့မၾကည့္ပဲနွင့္ “ဘန္း” ဆိုတာ သူမ သိလိုက္ျပီ။
“ေျပာပါ ဘန္း”
ေျပာပါ လို႕ ေျပာမွ တိတ္ဆိတ္သြားေသာ “ဘန္း ” ေၾကာင့္ ဘန္း မ်က္နွာကို ေမာ့ကာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ခုခုကို ေလးေလးနက္နက္ ေတြးဆေနေသာ မ်က္နွာနွင့္ ။
“တစ္ခုခု ေျပာစရာ ရွိလား ဘန္း”
“အင္း ရွိတယ္
ေမ..... ကၽြန္ေတာ့ကို ေမာင္လို႕ ေခၚပါလား”
ရုတ္တရက္ အံ့အားသင့္ကာ ဘန္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနွင့္ျဖဴစြတ္စြတ္ အသားအေရေပၚမွာ ပါးျပင္နွင့္ နားရြက္ဖ်ားတို႕က နီေစြးလ်က္ ထိုေနာက္မွ ေလသံတိုးတိုးနွင့္ ဆက္ကာ


“ဟို ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာအသိ တစ္ေယာက္ကို ေမးျပီး သင္ယူတာပါ”
“အင္း အဲ့ဒါဆို ေမာင္ ဆိုတာ ခ်စ္သူျခင္းပဲ ေခၚတယ္ ဆိုတာ ဘန္း သိျပီးသားေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ့”
“အင္းေလ ဘန္းနဲ႕ ေမက ခ်စ္သူေတြမွ မဟုတ္တာ”
“ဒါေပမဲ့ ေမာင္ ေမ့ကို ခ်စ္တယ္ ေမ ။ ေမာင့္ကို ေမက ေမာင္လို႔ ေခၚေစခ်င္တယ္ ေမ”
ကၽြန္မကေတာင္ မေခၚရေသး ေမာင္လို႕ စတင္သံုးေနတဲ့ ဘန္းကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္သည္။
“ဘန္း ”
“ေျပာပါ ေမ”
“ကၽြန္မမွာ ခ်စ္သူရွိတယ္.. သူက အခု ကၽြန္မရဲ႕ နိုင္ငံမွာပါ”
“ခ်စ္သူရွိတာ အဆန္းမွ မဟုတ္တာေမ ။ ခ်စ္သူဆိုတာ လက္ထပ္ထားတဲ့ သူမွ မဟုတ္တာ။ ေမ့မွာ ခ်စ္သူ ရွိခြင့္ ရွိပါတယ္”
“မဟုတ္ဘူး ဘန္း။ ကၽြန္မ သူ႕ကို ခ်စ္တယ္။ ကၽြန္မတို႕ နွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ဖို႕လဲ ရည္ရြယ္ထားတယ္။ ေမ သူ႕တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ခ်စ္တယ္ ဘန္း”
“ေမာင္ ေမ့ဆီက အခ်စ္ဆိုတာကို မေတာင္းေသးပါဘူး။ ေမာင့္ကို ေမာင္လို႕ ေခၚဖို႕ရယ္ ေမာင္ခ်စ္ေနတာ အသိအမွတ္ျပဳေပးဖို႕ရယ္ပဲ ေတာင္းဆိုတာပါ”
“ေဆာရီး ဘန္း မျဖစ္နိုင္လို႕ပါ”


ကၽြန္မရဲ႕ ေနာက္ဆံုး စကားတစ္ခြန္းအျပီးမွာ ဘန္းက ဘာစကားမွ် မဆို ။ ကၽြန္မကို ခပ္စိုက္စိုက္သာ ၾကည့္ေနေလသည္။ ဘန္းသည္ ကၽြန္မကို ခ်စ္စကား ေျပာျပီးသည့္ ထိုေန႕မွစ၍ တရားဝင္ ဂရုစိုက္ ၾကင္နာမွဳေတြ ျပခဲ့တာေတာ့ တစ္ရံုးလံုးပင္ သိၾကကုန္ျပီ။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တို႕၏ စေနာက္သံေတြက ဘန္းနွင့္ ကၽြန္မတို႕ နွစ္ဦးလံုးကို ေပၚေပၚတင္တင္ပင္ ။


ဘန္းရဲ႕ အရိပ္တစ္ၾကည့္ၾကည့္ ဂရုစိုက္မွဳေတြသည္ ေန႕စဥ္ တစ္ရက္မပ်က္။ သူမကသာ ကို႕ရဲ႕ သဝန္တိုမွဳေတြကို သိရွိထားေသာေၾကာင့္ ဘန္း အေပၚပံုမွန္ ထက္မပိုေသာ ဆက္ဆံေရးနွင့္သာ ဆက္ဆံခဲ့သည္။ ဘန္းနွင့္အတူ နွစ္ေယာက္သား တြဲသြားတြဲလာမလုပ္။ ကင္းတင္းမွာ တူတူ ထမင္းထိုင္စားတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးကိုလဲ ေရွာင္ခဲ့သည္။
ယံုပါ ကို ။ ကၽြန္မ ကို႕ တစ္ေယာက္ထဲကိုသာ ခ်စ္တာပါ ။


*~*~*~*~*~*~*~&&&&*~*~*~*~*~*~*~*


“ေမ နက္ျဖန္ ရံုးပိတ္ရက္ေနာ္”
“အင္း”
ရံုးပိတ္ရက္ ကိုမ်ား အထူးအဆန္းလုပ္ စကားထဲ ထည့္ေျပာလာသည့္ ဘန္း စကားကို စိတ္မဝင္စား သေယာင္ “အင္း” တစ္ခြန္းသာ ခပ္တန္းတန္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
“ေမ မနက္ျဖန္ ကမ္းေျခသြားရေအာင္။ ေမ ကမ္းေျခသြားရတာ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ ေမာင္သိတယ္”
“ကၽြန္မ ဘယ္ကိုမွ မသြားခ်င္ဘူး ဘန္း ။ အိမ္မွာပဲ နားခ်င္တယ္”
မနားလို႕လဲ မျဖစ္။ရံုးပိတ္ရက္ေတြဆို ခ်စ္သူ “ကို” က အျမဲတမ္း လိုင္းေပၚမွာ ေစာင့္ေနေလ့ရွိသည္။ ကၽြန္မ အျပင္ထြက္လို႕မရပါ။ အျပင္ထြက္လွ်င္ “ကို ” နွင့္ စကားမ်ားရလိမ့္မည္။
“ခဏေလးပါ ေမ..ညေနခင္း လမ္းေလွ်ာက္တာ ျဖစ္ျဖစ္ ခဏေလး လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္ပါ”
“ေဆာရီး ဘန္း...ကၽြန္မ မလာနိုင္ဘူး ။ အိမ္မွာပဲ ေနမွာပါ ”
“ေမ မလာမခ်င္း ေမာင္ အဲ့ဒီကမ္းေျခမွာ ေစာင့္ေနမယ္ေမ..ေမာင္ ဆက္ဆက္ေစာင့္ေနမယ္”
ႏွုတ္မဆက္ပဲ ထြက္ခြာသြားတဲ့ ဘန္း ေက်ာျပင္ကို ႀကည့္ရင္း ထံုးစံအတိုင္း သက္ျပင္းရွိဳက္က်န္ခဲ့သူက ကၽြန္မေပါ့ ။


*~*~*~*~*~*~*~&&&&*~*~*~*~*~*~*~*


ေနေရာင္ျခည္တန္းေၾကာင့္ က်ိန္းစပ္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းအစုံကို တြန္းကာ ဖြင့္ရင္း နာရီ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ (၉)နာရီ။ ေစာေသးတာပဲ ။ ရံုးပိတ္ရက္ဆို ေနာက္က်မွ နိုးထတတ္တာ သူမ အက်င့္။ ဆက္ကာ အိပ္လိုက္အံုးမည္ ။ အိပ္လိုက္အံုး မည္ ဆိုကာမွ ျမည္လာေသာ ဖုန္း massage ေၾကာင့္ မဖြင့္ခ်င္ ဖြင့္ခ်င္ မ်က္လံုးမ်ားနွင့္္ လက္က ဖုန္းကိုဖြင့္ယူကာ ၾကည္လိုက္သည္။


“မဂၤလာ နံနက္ခင္းပါ ေမ ။ ေမာင္ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္”
ေစာင့္ ေစာင့္ေပါ့။ သူမကေတာ့ မသြားဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတာေၾကာင့္ မ်က္လံုးကို ျပန္မွိတ္၍ ျပန္လည္အိပ္ဖို႕ကိုသာ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သူမ ျပန္လည္နိုးလာေတာ့ (၁၁) နာရီထိုးျပီ ။ ဆက္အိပ္ေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့။ စက္ထဲ ထည့္ေလွ်ာ္ထားျပီး ျဖစ္သည့္ တစ္ပတ္စာ အဝတ္ေတြကို မီးပူတိုက္ရအံုးမည္။ မီးပူးတိုက္ရင္ ကြန္ပ်ဴတာ ဖြင့္ထားရင္း ကို လိုင္းေပၚ တက္အလာကုိ ေစာင့္ရမည္ ။ တစ္နာရီခြဲ အခ်ိန္ကြာျခားေနသည့္ ကိုနွင့္သူမ ေနထိုင္ရာ နိုင္ငံအတြက္ သူမကသာ ႀကိဳတင္ ေစာင့္စားရပါလိမ့္မည္။


ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ့ ေသာက္အံုးမွ ။ ေကာ္ဖီႀကိဳက္သည့္ သူမ အတြက္မနက္မိုးလင္းသည္နွင့္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည့္ အရာသည္ ေကာ္ဖီ ။ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္စက္ အသံေတြႀကားထဲမွ သူမ ေကာ္ဖီေသာက္တိုင္း ရွဳံ႕မဲ့ေနတတ္ေသာ ေကာ္ဖီမႀကိဳက္သည့္ ကို႕ မ်က္နွာကို ျမင္ေယာင္ရင္း ျပံဳးမိလိုက္ေသးသည္။ ထိုနည္းတူစြာပဲ သူမနွင့္ တူတူ ေကာ္ဖီလိုက္ေသာက္ေလ့ ရွိသည့္ ဘန္းရဲ႕ ျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳ မ်က္နွာ ။


အိုးးးးးးးးး ဘန္းဆိုလို႕ ဘန္း ကို သတိရသြားရင္း နာရီကို အမွတ္တမဲ့ ေမာ့ႀကည့္လိုက္မိေသးသည္။ No...No...No........။ မေတြးပါဘူးေလ။ သူမ မလာဘူးလို႕ ေျပာထားျပီးသား ။


ေဟာ ႀကည့္စမ္းကြယ္ ေကာင္းကင္မွာ မိုးေတြ အံု႕မွိဳင္းေနတယ္။ မိုးေရေတြကိုေတာ့ သူမ ခ်စ္သည္။ အထူးသျဖစ္ အလုပ္နားရက္မွာ ရြာသည့္ မိုးကို သူမ ပိုနွစ္သက္သည္။ မိုးေအးေအးနွင့္ အိမ္မွာ ေကြးေနရတာ၊သီခ်င္းနားေထာင္ စာအုပ္ဖတ္ရတာကို သူမ နွစ္သက္သည္။


သူမ မီးပူတိုက္ေနခ်ိန္တြင္ပဲ ကို လိုင္းေပၚတက္လာသည္ နွင့္ ကိုနွင့္စကားေျပာ ။ ရံုးပိတ္ရက္ေတြဆို ကိုနွင့္ စကားေျပာရင္း ကုန္ဆံုးသြားသည့္ သူမရဲ႕ အခ်ိန္အတြက္ လက္ဖက္သုတ္ တစ္ပန္ကန္ထဲ ထမင္းျဖဴထည့္ရင္း ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္စား ကိုနွင့္ စကားေျပာျဖစ္သည့္ သူမ၏ ေန႕လည္စာသည္ မရိုးတမ္း အျမဲတမ္း။ သူမ ကြန္ပ်ဴတာ ေရွ႕မွာ မထခ်က္နိုင္အားပါ။ သူမ၏ ေန႕လည္စာ အတြက္ ထျပီး ခ်က္ျပဳတ္မည္ဆိုလွ်င္ ကိုက ေမးတတ္သည္။


“ကိုနွင့္ ေတြ႕သည့္ အခ်ိန္နွင့္ ထမင္းဟင္းေကာင္းေကာင္းတစ္ခြက္ မည္သည္က ပို၍ အေရးႀကီးသနည္း။”
ထိုေမးခြန္းအတြက္ အေျဖနွင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ စကားမ်ားရျခင္းကို သူမ မေျဖရွင္းခ်င္၍ သူမ၏ ေန႕လည္စာကို ျဖစ္သလိုသာ ေျဖရွင္းသည္။ထိုခဏတြင္ မိုးသဲသဲနွင့္ ဘန္းကိုလဲ သူမ ခဏေမ့ေပ်ာက္ထားလိုက္ျပီ။ ကိုသည္သာ သူမရဲ႕ ကမၻာ ။


တစ္ေန႕တာ  ကုန္ဆံုးလို႕ တစ္ေနဝင္မိုးပင္ခ်ဳပ္ခဲ့ျပီ။ မွားလို႕ ထိုေန႕က မိုးေတြ ရြာေနလို႕ ေနမဝင္ခဲ့ပါ။ ဝင္စရာ ေနလံုး မရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေနဝင္သည္လို႕ ေျပာ၍ မရနိုင္ပါ။ သို႕ေသာ္ မိုးေတာ့ ခ်ဳပ္ခဲ့ျပီ။


ကလင္းးးးးးးးး ကလင္းးးးးးးးးး


သူမ အခန္းေရွ႕မွ ျမည္လာေသာ ဘဲလ္သံေၾကာင့္ နာရီကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ (၁၀) နာရီေတာင္ ထိုးေနျပီ။ ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္ ။သူမဆီ ဧည့္သည္လာေလ့ မရွိပါ။ ယခုလို ညဥ္႕နက္ခ်ိန္ဆို ပို၍ေဝးသည္ ။


ကလင္းးးးးးးးးး ကလင္းးးးးးးးးးးး


ေနာက္ထပ္တစ္ခ်က္ ျမည္လာေသာ ဘဲလ္သံေႀကာင့္ သူမ အတြင္းတံခါးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သံဇကာအျပင္ဘက္မွာ ရပ္ေနသည့္
အိုးးးး ဘန္း ရယ္ေလ ။ တစ္ကိုယ္လံုး မိုးရည္ေတြ စိုရႊဲလို႕ ။မိုးေရစက္ေတြ ခိုတြဲေနတဲ့ သူ႕ဆံပင္ေတြ ေအာင္က မ်က္ဝန္းညိဳေတြ။ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေနတဲ့ ျပာလဲ့လဲ့ နွုတ္ခမ္းသားေတြ။ သူဝတ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ီ ၤ ျဖဴေဖြးေဖြးက သူ႕ခႏၶာမွာ ကပ္လို႕။


“ေမ ေမာင္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္ ။ ေမာင့္ဆီကို ေရာက္မလာခဲ့ဘူးေနာ္”


တစ္ခြန္းထဲေသာ စကားကိုသာ ေျပာျပီ ဘန္း လွည့္ထြက္သြားခဲ့သည္။ သူမ ၾကက္ေသ ေသကာ ဘန္း ရဲ႕ ေက်ာျပင္ေလး ကိုသာ ေငးေမာႀကည့္ေနမိသည္။
ဘန္းရယ္...။ ဒီအခ်ိန္ထိ မိုးေရထဲမွာ ရွိေနခဲ့တာလား ။ေမ မလာဘူးလို႕ ေျပာထားတာ ဘာလို႕ ေစာင့္ေနခဲ့သလဲ ဘန္းရယ္။


*~*~*~*~*~*~*~&&&&*~*~*~*~*~*~*~*


ေနာက္ေန႕ ရံုးကိုေရာက္ေတာ့ ဘန္းကို မေတြ႕မိ။ မေန႕က အရွိန္နွင့္မ်ား ဖ်ားေလ သလား။ မေတြ႕ဘူးဆိုမွ ေတြ႕ ခ်င္စိတ္နွင့္ ဘန္းကို တိတ္တိတ္ေလး ရွာေဖြေနမိသည္။


ဘန္းရယ္ ကၽြန္မ မွားခဲ့ ေလသလား ။ဘန္းကိုငွဲ႕ကြက္ျခင္းမရွိ မိုးေရထဲမွာ ျပစ္ထားခဲ့မိေလသလား။
တစ္ရက္ျပီး တစ္ရက္ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ ရက္ေတြမွာ ဘန္းကို ေတြ႕ဖို႕ သူမ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိသည္ ။သူမအနားမွာ အျမဲရွိေနတတ္သည္ ဘန္းကို သတိရေနမိသည္။ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္နွင့္ သူမနား အျမဲတမ္း ရွိေနတတ္သည့္ ဘန္းရဲ႕ လစ္ဟာမွဳကို သူမ ခံစား တတ္လာျပီ။ ဒါဟာ သူမ နံေဘး ရွိေနတတ္သည့္ သူငယ္ခ်င္း မိ္တ္ေဆြ တစ္ေယာက္ မရွိေတာ့သည့္ လစ္ဟာမွဳလို႕ သူမ ဘာသာ ဘယ္လိုနာမည္ တတ္တတ္ ဘန္းကို သတိရတဲ့စိတ္နဲ႕ တမ္းတေနတာေတာ့ အမွန္ပါ။


သူမရင္ထဲ မသိမသာ ဝင္ေရာက္လာေတာ့မယ့္... မဟုတ္ဘူး... ဝင္ေရာက္လာစ ျပဳေနျပီး ျဖစ္တဲ့ ခံစားမွဳ တစ္ခုကို သူမ လ်စ္လွဴရွဴတတ္ရေတာ့မည္ ။
ဘန္း ကို သတိရတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ဘန္းရဲ႕ ဖုန္းနံပတ္ေလးကို နွိပ္လုနွိပ္ခင္ ျဖစ္ေနသည့္ သူမရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို သူမ မႀကာခဏ ဆုပ္နယ္ေနမိရင္း မေခၚမိဖို႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ သတိေပးေနမိ၏ ။ တစ္ရံုးထဲေန လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား၏ ပန္းစည္းေလးမ်ား ၊ သစ္သီးဝလံ ျခင္းေလးမ်ား ၊ မုန္႕ထုပ္ပါကင္ေလးမ်ား သယ္ေဆာင္ျပီး ဘန္းကို လူနာသတင္း သြားေရာက္ေမးျမန္းမွဳအေပၚ သူမ မသိက်ိဳးကၽြံ ျပဳခဲ့မိ၏။


တစ္ပတ္ေျမွာက္အႀကာမွာေတာ့ ကၽြန္မ ျမင္ေတြ႕ေနႀက ဘန္း မ်က္နွာေလးကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရျပီ ။အနည္းငယ္ ေခ်ာင္က်သြားေသာ မ်က္နွာေပၚတြင္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း အျပံဳးနွင့္ဘန္းကပဲ အလ်င္ဦးစြာ
“Morning may”
လို႕ စနွုတ္ဆက္ေတာ့ သူမကလဲ
“ေမာနင္း ဘန္း ေနေကာင္းသြားျပီလား”
“အင္း ေက်းဇူး ေကာင္းသြားပါျပီး”
ႏွစ္ဦးသား ျငိမ္၍ ေခတၱ ခဏ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ျငိမ္သက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုခဏေတာ့ ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ေနသေယာင္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ဝမ္းနည္းျခင္းတစ္ခ်ိဳ႕က လွိဳက္တက္လာသေယာင္။


“ေမ”


ဘန္းရဲ႕ ေခၚသံေနာက္မွာ ဆြံ႕အတဲ့ နွဳတ္ခမ္းတစ္စံုက သံစဥ္မဲ့ ကာ မွိဳင္းညိဳ႕ညိဳ႕ မ်က္ဝန္းတစ္စံုကသာ ဘန္း မ်က္နွာကို ေမာ့ေငးၾကည့္လိုက္သည္။


“ေမ ေမာင့္ကို ေျပာစရာ စကား တစ္ခြန္းရွိမေနဘူးလား ေမရယ္”
ကနဦးစက ျပိဳမလို မ်က္ဝန္းတစ္စံုမွ လိမ့္ဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္ တစ္စ ကို သူမရဲ႕ ေခါင္းကို အစြမ္းကုန္ ခါလိုက္ရင္း ကာကြယ္လိုက္မိသည္။
“ေဆာရီး ဘန္း ေမ့မွာ ေျပာစရာ ဘာစကားမွ မရွိဘူး ”
“ဘာေႀကာင့္လဲ ေမ..ဘာေႀကာင့္လဲ ။ ေမ့ရင္ထဲကို ေမာင္ ျမင္ေနသလိုပါပဲ ေမ”
“ဘန္း အထင္မွားေနတာ ေနမွာပါ ဘန္းရယ္။ ေမ့ရဲ႕ ဘန္းအေပၚ စိုးရိမ္ပူပင္မွဴက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တစ္ေယာက္က ပူပင္စိုးရိမ္မွဳပါ ဘန္း”
“ေမရယ္ ဟန္ေဆာင္မေနပါနဲ႕ေတာ့ ။ ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာလိုက္ပါေတာ့ ေမရယ္”
“မဟုတ္ဘူး ဘန္း။ ဘန္းလဲ သိျပီးသားပဲ ေမ့မွာ ခ်စ္သူရွိတယ္ဆိုတာ။ ေမ့ခ်စ္သူကို ေမ ခ်စ္တယ္ ဘန္း”
“ေမရယ္ ေမ့ရင္ထဲကို ေမာင္ျမင္ေနရပါတယ္”
သူမ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ခ်ရင္း ဘန္းရဲ႕ မ်က္နွာတစ္ဝ ခက္စိုက္စိုက္ ၾကည့္လိုက္သည္။ ျပီးမွ ေလကို တစ္ဝ ရွဴသြင္းကာ
“ဘန္း..ေမေျပာမယ္ ေသခ်ာနားေထာင္”
“ေျပာပါ ေမ”
“ ေမ ဘန္းကို မခ်စ္ဘူး..။ဟုတ္တယ္ မခ်စ္ဘူး ဘန္းရယ္။ ေနာက္ ဘန္းကို ေမ မခ်စ္ဘူး... ခ်စ္ခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ဘန္းကို ေမ မခ်စ္သင့္ဘူး ဘန္း... ေမ့မွာ ခ်စ္သူရွိတယ္... ေမ့ခ်စ္သူအေပၚ ေမ သစၥာရွိရမယ္ ဘန္း... အဲ့ဒီထက္ ပိုတာက ေမ့ နိုင္ငံအေပၚ ေမ သစၥာရွိရမယ္ ဘန္း... ေမ ျမန္မာနိုင္ငံသား မဟုတ္တဲ့ ဘယ္ လူမ်ိဳး တစ္ေယာက္ကိုမွ လက္တြဲေဖာ္ အျဖစ္မေရြးဘူး ဘန္း.. ေမ ဟာ ျမန္မာျပည္သာ ျမန္မာလူမ်ိဳးပါ... ေမ့ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္အတြက္ ဘယ္ေသြးမွ အေရာမခံဘူး ဘန္း။ ေမ့ကို နားလည္ေပးပါ။ ေမ ဘန္းကို မခ်စ္ဘူးဆိုတာ ကိုလဲ ဘန္း ယံုၾကည္ေပးပါ ”


“ေမ.... ေမ့ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ဒီတိုင္း လစ္လ်ဴရွဴ႕မွာလား ေမရယ္”


“Ben Please..........”
“ဟူးးးးးးးးး OK ေမရယ္ ေမ စိတ္ခ်မ္းသာ သလို ေနပါ။ ေမ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတုိင္း ေမ ေဆာင္ရြက္ပါ..ေမာင္ျဖည့္ဆည္းေပးပါ့မယ္..ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ ခြင့္ျပဳပါေမ..ေမာင့္ကို “ေမာင္” လို႕ သံုးခြင့္ျပဳပါ..ေမနဲ႕ ခ်စ္သူ ျဖစ္ခြင့္ မရခဲ့ဘူးဆိုတာေတာင္ ေမနဲ႕  ရင္းနွီးတဲ့ အသံုးအနွဳန္းေလး တစ္ခု ေမခ်စ္တဲ့ နိုင္ငံေလးက ခ်စ္သူျခင္း ေခၚေဝၚတဲ့ အသံုးနွုန္းေလး တစ္ခု ေမာင့္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ေပးပါ ေမ.. ျပီးေတာ့ ေမ အရင္လို ျပံဳးေနပါ..။ ေမ့နွုတ္ခမ္းထက္က အရင္လို အျပံဳးကို ေမာင္အျမဲတမ္း ျမင္ေနခ်င္တယ္ေမ။ ေမ ျပံဳးေနမယ္ဆိုရင္ ေမာင္ ဘယ္လို အေျခအေနပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္..။ေမ့ရဲ႕ အျပံဳးေတြကိုပဲ ျမင္ေတြ႕ခ်င္တယ္..ေမ့နွုတ္ခမ္းထက္က အျပံဳးပန္း ထာဝရ လန္းဆန္းနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါေမ”


သူမ၏ ျပန္ေျပာလာမည့္ မည္သည့္စကားကိုမွ် မေစာင့္ပဲ ဘန္း က ညင္သာစြာ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဘန္း လွည့္ၾကည့္ခဲ့ရင္ သူမ ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြကို ဘန္း ေတြ႕မွာပါ ။ ဒါေပမဲ့ ဘန္းရယ္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္ တစ္ခုနဲ႕ စိတ္ရဲ႕ သာယာမွဳေနာက္ကို ကၽြန္မ လိုက္လို႕ မရဘူး ။ခံစားခ်က္ေတြ ၊ သာယာမွဳေတြ ေနာက္ကြယ္က လိုက္လာမဲ့ သစၥာတရားေတြ ကို ေဖာက္ဖ်က္ရမွာကို ကၽြန္မ သတၱိမရွိခဲ့ပါဘူး။


သစၥာေဖာက္မွဳ တစ္ခုက ကၽြန္မ ခ်စ္သူကို ကၽြန္မ သစၥေဖာက္တာထက္ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ နိုင္ငံကို ေဖာက္မိသြားမဲ့ သစၥာက ပိုႀကီးသြားနိုင္ပါတယ္။ ခဏတာ သာယာဖို႕ ကၽြန္မ သစၥာ မေဖာက္နိုင္ဘူး ဘန္း..။
သစၥာတရား အတြက္ ကၽြန္မ နွလံုးသားကို ကၽြန္မ စေတးရဲပါတယ္။
ေမ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္တ မရပါဘူး ဘန္းရယ္။ ဒီခံစားမွဳကို ခဏတာ စိတ္ယိမ္းယိုင္မွဳလို႕သာ အမည္တပ္လိုက္ပါေတာ့မယ္ ဘန္း ရယ္။


မ်က္ဝန္းမွာ အဆက္မျပတ္ က်လာသည့္ မ်က္ရည္မ်ားကိုေတာ့ မသုတ္ေတာ့ပဲ ခဏတာ ဒီတိုင္း စီးဆင္းခြင့္ ေပးလိုက္ပါေတာ့မယ္..။ ခ်ဳပ္တည္း မထားခ်င္ေတာ့ပါ။ နွလံုးသား တစ္ခုလံုးကို သစၥာတရားအတြက္ ထိန္းသိမ္းထားျပီးမွေတာ့ ဒီမ်က္ရည္ေတြကို ျပိဳခ်င္တိုင္း ျပိဳ စီးဆင္းခြင့္ ေပးလိုက္ပါေတာ့မည္။
ဒီတစ္ႀကိမ္ ငိုျပီးရင္ ဘန္း ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အတိုင္း ေမ အျမဲတမ္း ျပံဳးေနေတာ့မွာပါ..ဘန္း ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ဆႏၵကို ေမ ျဖည့္ဆည္းေပးမွာပါ ဘန္း ရယ္...။




..... (¯`v´¯)♥
.......•.¸.•´
....¸.•´
... (
☻/
/▌♥♥
/ \ ♥♥ ေမသဇင္